Αυτή τη φορά αφορμή στάθηκε η διαμαρτυρία των φοιτητών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για το νέο κανονισμό λειτουργίας της φοιτητικής Εστίας Καλαμαριάς, τον οποίο συνέταξαν οι πρυτανικές αρχές.
Βάσει αυτού τίθενται προαπαιτούμενα, προκειμένου οι φοιτητές που ήδη διαμένουν στην Εστία να εξασφαλίσουν την παραμονή τους εκεί, μεταξύ των οποίων είναι η επιτυχία τους τουλάχιστον στο 50% των εξεταζομένων σε κάθε ακαδημαϊκό έτος μαθημάτων και το ετήσιο ποσοστό αύξησης των εισοδηματικών κριτηρίων των οικότροφων κατά 3%.
Μια τέτοια ενδεχόμενη ρύθμιση, αφενός εντατικοποιεί τον ρυθμό σπουδών των εν προκειμένω φοιτητών, ώστε να καταστεί εφικτή η απαιτούμενη στα εξεταζόμενα μαθήματα επιτυχία και η οποία εντατικοποίηση αποτελεί τη γενικότερη κατευθυντήρια οδό του Υπουργείου Παιδείας στο πλαίσιο της εξυγίανσης του εκπαιδευτικού μηχανισμού, αποβλακώνοντάς τους και στερώντας τους κάθε δυνατότητα προβληματισμού και έρευνας για τα κοινωνικά τεκταινόμενα.
Αφετέρου καταλύει τον βαρύνουσας για τα σημερινά δεδομένα σημασίας κοινωνικοοικονομικό χαρακτήρα της Εστίας και δηλητηριάζει την αρχή περί κράτους δικαίου. Οι διαμαρτυρόμενοι φοιτητές, έχοντας στα χέρια τους το χαρτί με την απόφαση του πλέον αμεσοδημοκρατικού οργάνου στον πανεπιστημιακό χώρο, της Γενικής Συνέλευσης Φοιτητών, και με την οποία ζητούσαν να αποσυρθεί άμεσα ο προτεινόμενος κανονισμός, συναντήθηκαν με τον αντιπρύτανη του πανεπιστημίου Χρήστο Κωνσταντάτο, ο οποίος ήδη από τις 18 Οκτωβρίου, οπότε ξεκίνησε η κατάληψη στην φοιτητική εστία από οικότροφους και φοιτητές, έχει επιδείξει πλήρη στάση αδιαφορίας για το συγκεκριμένο φλέγον ζήτημα, τηρώντας σιγή ιχθύος στις επανειλημμένες εκκλήσεις των φοιτητών να πάρει μια ξεκάθαρη θέση πάνω σε αυτό.
Μάλιστα, τον περιόρισαν μέσα στο γραφείο του ζητώντας του αυτή τη φορά να επιδείξει υπεύθυνη στάση. Προσωπικά, δεν είμαι της άποψης ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Εν προκειμένω, όμως, και σε κάθε άλλη τόσο κρίσιμη στιγμή όπου επιβάλλεται η λήψη άμεσων και υπεύθυνων αποφάσεων, από την ψήφιση ή όχι του κανονισμού κρίνεται η τύχη μεγάλου μέρους της φοιτητικής κοινότητας, κρίνεται το αν ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να πεταχτούν στο δρόμο φοιτητές που διαμένουν στις φοιτητικές εστίες.
Η οποιαδήποτε αποφυγή τοποθέτησης επί του θέματος του υποτιθέμενου αρμόδιου διοικητικού οργάνου, πόσο μάλλον όταν μέσα σε λίγες ημέρες πρόκειται να ψηφιστεί ο κανονισμός, γεννά συναισθήματα οργής, αγανάκτησης και απελπισίας, με αποτέλεσμα πρακτικές σαν αυτή να συνιστούν την έσχατη λύση.
Κι εδώ, λοιπόν, έρχεται η επιεικώς απαράδεκτη στάση των "πεφωτισμένων". Ας λάβουμε υπόψιν μας και το μεμονωμένο περιστατικό προπηλακισμού του καθηγητή του ΑΠΘ, κ. Παυλίδη, ο οποίος ήταν ένας από τους 44 καθηγητές που υπέγραψαν την επιστολή προς την εισαγγελία για παρέμβαση των ΜΑΤ και καταστολή της απεργίας των εργολαβικών υπαλλήλων που πραγματοποιούνταν μέσα στο πανεπιστήμιο λόγω επικράτησης μιας επιβλαβούς για την υγεία των φοιτητών κατάστασης από την υπερσυσσώρευση σκουπιδιών.
Έγινε λόγος για δημιουργία και οργανωμένη δράση συμμοριών(!), οι οποίες δραστηριοποιούνται στον πανεπιστημιακό χώρο, δυνάμει της ύπαρξης του "αναχρονιστικού" θεσμού του πανεπιστημιακού ασύλου, καθώς και για το ενδεχόμενο κίνησης πειθαρχικής διαδικασίας για τους αντιρρησίες και "ταραχοποιούς" φοιτητές.
Δεν θεωρώ ότι το κλίμα που κρατούσε μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο κατά τη διάρκεια της κατάληψης δεν είναι κατακριτέο και απορριπτέο. Το πώς προλαμβάνονται ή εν τέλει αντιμετωπίζονται τέτοιου είδους φαινόμενα μπορεί να προκύψει από μια ενδεχόμενη συμφωνία μεταξύ φοιτητών και της πανεπιστημιακής διοίκησης. Το να αμαυρώνουν, όμως, κατά τέτοιο τρόπο τον άτυπο θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου που ανέκαθεν αποτέλεσε πεδίο κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης και εξόρμησης φοιτητικών και γενικότερα λαϊκών αγώνων και η προστασία του καθίσταται ολοένα και πιο αναγκαία για τη δεδομένη συγκυρία "κομματόσκυλα" σαν τον διακεκριμένο δημοσιογράφο Πρετεντέρη, γεννά το λιγότερο αισθήματα θυμού και απόγνωσης!
Όχι, δεν πρόκειται για συμμορίες φοιτητών όπως τις αποκαλεί ο Πρετεντέρης. Πρόκειται για εκείνους τους φοιτητές που έχουν το θάρρος να σηκώνουν κεφάλι και να αντιπαρατίθενται στα ίσα με οποιονδήποτε καταστρατηγεί τα δικαιώματά τους και κηλιδώνει το μέλλον τους! Είναι εκείνοι οι φοιτητές που αγωνίζονται για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και εργασίας και δεν έχουν το βύσμα εκείνο που θα τους δώσει το έναυσμα να "σκαρφαλώσουν" με την πρώτη ευκαιρία σε θέση εξουσίας!
Άνθρωποι σαν τον Πρετεντέρη που εκφράζουν την "πληρωμένη" γνώμη τους εκ του ασφαλούς και εθελοτυφλούν απέναντι στα κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα, πρέπει να "απορρίπτονται" συλλήβδην από το κοινωνικό και τηλεοπτικό σύνολο!
Χ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου