Ο φασισμός τούς ταιριάζει

Τις τελευταίες μέρες έχει ξεκινήσει ένας πολιτικός πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Χρυσής Αυγής, ύστερα από την προτροπή του Βενιζέλου για δράση «κατά της ρατσιστικής, κοινωνικής, ξενοφοβικής βίας και κατά του νεοναζισμού», πρωτοβουλία που αναδεικνύει την Χρυσή Αυγή ως «αντισυνταγματικό κόμμα».

Ο Βενιζέλος με πρωτοφανές μένος αποφάσισε να εγκαταλείψει για λίγο τα οικονομικά μαγειρέματα προυπολογισμών, μνημονίων και πόθεν έσχες και να ασχοληθεί με την κοινωνική απειλή που φέρει το όνομα Χρυσή Αυγή.

Αναρωτιέμαι αν τα κίνητρα, οι τοποθετήσεις και το αποτέλεσμα αυτών των λεκτικών ανταλλαγών των δύο κομμάτων πρέπει να προκαλούν ανησυχία ή να αποτελούν απλά έναν αστείο παραλογισμό. Με βαρύγδουπες δηλώσεις συστήθηκε το ΠΑΣΟΚ στην κοινωνική πολιτική, μια έννοια που μάλλον του ήταν άγνωστη μέχρι τη στιγμή που η Χρυσή Αυγή άρχισε φανατικές φασιστικές δηλώσεις και εκδηλώσεις βίας.

Είναι αλήθεια πως σπάνια και κυρίως υποκριτικά κι επιφανειακά είχε μέχρι τώρα ασχοληθεί κυβερνητικό κόμμα με θέματα που διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό. Και λέω διαρρηγνύουν, γιατί στην Ελλάδα κάθε κοινωνικό πρόβλημα αντιμετώπιζεται με διχασμό, ακόμα κι αν οι διχασμένοι εν τέλει μάχονται για τον ίδιο σκοπό.

Οφείλω, ωστόσο, κάπου εδώ να κάνω μια αναδρομή. Μέχρι στιγμής, προβάδισμα στις προεκλογικές και μετεκλογικές διακηρύξεις των κομμάτων που πέρασαν από το εγχώριο πολιτικό σκηνικό είχε η επίλυση των οικονομικών ζητημάτων που κάθε φορά προέκυπταν.

Αυτή η ξαφνική μεταστροφή του ΠΑΣΟΚ στο μείζον κοινωνικό θέμα, δηλαδή το μεταναστευτικό και τη γενικότερη αντιμετώπιση των αλλοδαπών, μιας και γι' αυτό το θέμα κόπτεται κυρίως η ΧΑ, δύο σκέψεις μου γεννά, είτε ότι η κατάσταση έφτασε πριν μία εβδομάδα στο απροχώρητο κι έτσι αποφάσισε ο Βενιζέλος να πάρει θέση είτε ότι υποκρύπτεται για άλλη μια φορά πολιτική σκοπιμότητα.

Κι επειδή σκοπός του παρόντος δεν είναι να προπηλακιστεί το κακό ΠΑΣΟΚ και η συγκυβέρνηση, γιατί κακά τα ψέματα και η τακτική της ΝΔ στα κοινωνικά θέματα δεν είχε να παρουσιάσει ποτέ τίποτα πιο αξιόλογο, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα για την ΧΑ.

Το φασιστικό φαινόμενο της εποχής δεν περιλαμβάνει κατά πάσα πιθανότητα τίποτα παραπάνω από ανθρώπους χωρίς παιδεία και κυρίως ιδεολογία που ξυλοκοπούν αλλοδαπούς γιατί δεν αναγνωρίζουν άλλο τρόπο επικοινωνίας. Κοινώς, τραμπουκισμοί και βία ως εκδηλώσεις μίσους είναι η εύκολη λύση και η μάλλον πιο δραστική για τα δικά τους δεδομένα. Το κακό είναι ότι αυτή η εύκολη λύση έχει περάσει στη συνείδηση κι άλλων Ελλήνων ως τρόπος διαφυγής από ένα καιροσκοπικό κράτος που χρόνια τώρα υπολειτουργεί και κλείνει τα μάτια σε κοινωνικά προβλήματα που αργά η γρήγορα θα οδηγούσαν σε αδιέξοδο.

Δυστυχώς, η ΧΑ είναι ένα κόμμα που μόνο φαινομενικά έχει κάτι διαφορετικό να προτείνει, οπότε αυτή και οι οπαδοί της μάχονται μια κοινωνική παθογένεια απλά με μία άλλου τύπου κοινωνική παθογένεια αναπαράγοντας το καθεστώς που τους ανέδειξε και χωρίς τελικά να έχουν προφανώς να επιδείξουν κάτι διαφορετικό και καινούργιο. Το μόνο «πλεονέκτημά» τους είναι ότι βγάζουν προς τα έξω την εικόνα ότι δεν κρύβουν τίποτα κερδίζοντας έτσι εντυπώσεις, αφού η καθαρή εικόνα για ένα κόμμα στην Ελλάδα είναι κάτι πρωτοφανές.

Δεν μπορούμε να αρνηθούμε εξάλλου ότι σε πολλά επίπεδα ο φασισμός είναι οικεία πρακτική για τον Έλληνα και γι' αυτό είναι εξοργιστικές οι κινήσεις πανικού του Ευάγγελου Βενιζέλου. Διότι, κανείς δεν αρνείται το φασισμό που νομίζει ότι πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή, όμως, μήπως πρέπει να διερωτηθούμε ποιός καλλιέργησε τέτοια κινήματα;

Γιατί είναι αρκετά αστείο να ξεμπροστιάζει το ΠΑΣΟΚ την Χρυσή Αυγή, όταν επί δεκαετίες μαζί με τη ΝΔ καλλιεργούσαν έναν εξίσου επικίνδυνο,ύπουλο και σκοτεινό φασισμό. Κρίνοντας από τα αποτελέσματα, ο οικονομικός ολοκληρωτισμός στον οποίο επένδυαν οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις στην Ελλάδα έχει αποτελέσει τον κύριο λόγο κατάρρευσης ενός λαού αυτή τη στιγμή. Αλλά για να μην δειχθεί μόνο ο οικονομικός τομέας, επιχειρήματα υπάρχουν και για τη φασιστική κοινωνική πολιτική που ασκούσαν τα κόμματα εξουσίας. Εγκληματίας, κλέφτης, βιαστής παρουσιαζόταν μόνο ο αλλοδαπός.

Απορώ με τον κύριο Βενιζέλο που προβληματίζεται για μια παράταξη η οποία φαντάζει ως φυσική προέκταση μιας πολιτικής που και ο ίδιος συντηρούσε για χρόνια, οπότε φτάσαμε ο φασίστας να κρίνει τον περισσότερο φασίστα. Το ΠΑΣΟΚ και το πολιτικό σώμα που εκπροσωπεί προχωράει σε σπασμωδικές κινήσεις πανικού, διότι ως κόμμα υπό διάλυση τρέμει το κόμμα που ανέρχεται. 

Το ζητούμενο είναι να μην μείνουμε για άλλη μια φορά θεατές στο ίδιο έργο. Τα χρόνια που διανύουμε είναι σαφώς δύσκολα και ο πανικός είναι μια δικαιολογημένη λύση-παγίδα, στην οποία δεν πρέπει να πέσουμε. Η ψυχραιμία, η απόσταση και κυρίως η διαφοροποίηση από τέτοιους είδους επικοινωνιακά ψεύδη είναι μια καλή αρχή για να δοθεί ένα διαφορετικό περιεχόμενο στην έννοια της εξουσίας, διαφορετικό από το φανατισμό και τον φόβο.

Ε.Σ.