Αν ισχύει η παροιμία "η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται" (σημειωτέον ότι όλες οι παροιμίες του λαού μας επαληθεύονται), τότε και το 2013 θα είναι ανάλογο του 2012 και ίσως χειρότερο.
Και αυτό, διότι στις πρώτες μέρες του νέου έτους και συγκεκριμένα στις 14/1 ψηφίσθηκαν οι έξι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που περιέχουν για ακόμη μία φορά δυσβάστακτα μέτρα για τους Έλληνες.
Και επειδή τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο δεν μπορούμε να τις εναποθέσουμε σε αυτή την κυβέρνηση λόγω πεπραγμένων, ας ελπίσουμε αυτή τη μοναδική φορά, η παροιμία να μην επαληθευθεί... Και είναι στο χέρι μας να μπορέσουμε να ελέγξουμε το αύριο και να επαληθεύσουμε την παροιμία πλην όμως στην θετική της έννοια.
Ξεσκονίζοντας, επομένως, τα γεγονότα του ΄12 και κάνοντας έναν απολογισμό, συνειδητοποιείς ότι μπορείς μέσα σε λίγες μόνο λέξεις να χωρέσεις έναν ολόκληρο χρόνο. Φτώχεια, δυστυχία, τρόμος, αυτοκτονίες, αγανάκτηση, εκλογές, μνημόνια είναι ο πυρήνας του ΄12. Αλλά ας μην χρησιμοποιούμε λέξεις όπως τρόμος και πυρήνας τέτοιες μέρες, γιατί μετά την «τρομοκρατική επίθεση» στα γραφεία του κόμματος της Ν.Δ θα ρίξουν ευθύνες ακόμα και σ' εμάς.
Μα τρώμε κουτόχορτο κύριοι της κυβέρνησης και των ΜΜΕ; Ή μήπως τελικά μερικοί από εμάς τρώνε; Τρομοκρατία και πόνο υφίσταται ο ελληνικός λαός από την πολιτική της κυβέρνησης, από τις περικοπές ακόμα και των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων. Χαράτσια και αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, ανεργία, έκτακτες εισφορές, απολύσεις, και σειρά από άλλα μέτρα, πάντα βέβαια υπο την αυστηρή εποπτεία της Τρόικας.
Ελέγχεται η τρικομματική μας κυβέρνηση και λογοδοτεί στην Τρόικα ανήμπορη να σηκώσει το ανάστημά της και να υπερασπιστεί τους πολίτες της. Κατα συνέπεια εκτελεί κατά γράμμα την πολιτική της κυρίας Μέρκελ, του ΔΝΤ και των διεθνών αγορών αδιαφορώντας αν ο καθένας από εμάς έχει ένα πιάτο φαγητό ή αν μπορεί να αγοράσει ρούχα για να ντύσει το παιδί του. Μια πολιτική αυστηρής λιτότητας, χωρίς να υπάρχει μια χαραμάδα ανάπτυξης.
Καθημερινά ακούμε από την κυβέρνηση αλλά και από τα media αριθμούς και αριθμούς και στατιστικά στοιχεία και πάλι αριθμούς. Θα έρθει η ανάπτυξη λέει από το τέλος του '13. Θα έχει μείνει όμως νέος άνθρωπος στην Ελλάδα μέχρι τότε;
Γιατί ο νέος είναι που θα βοηθήσει με την όρεξή του για δουλειά στην ανάπτυξη. Και περισσότερο, θα αντέξει ο λαός μέχρι τότε σε αυτό το επίπεδο ζωής; Κι όλα αυτά υπό την προϋπόθεση να βγουν αληθινές οι προβλέψεις της κυβέρνησης. Θυμηθείτε στο παρελθόν αν οι υποσχέσεις και προβλέψεις της επιβεβαιώθηκαν και ύστερα απαντάτε στις ως άνω ερωτήσεις.
Βέβαια το ΄12 δεν θα μπορούσε να μην είχε και ένα μέγα πολιτικό σκάνδαλο ανάμεσα σε πολλά άλλα. Και αναφέρομαι βέβαια στην περιβόητη λίστα Λαγκάρντ. Στικάκια πηγαινοέρχονταν στους κυρίους Βενιζέλο, Παπακωνσταντίνου, αρμόδιους του ΣΔΟΕ και διάφορους άλλους εμπλεκόμενους συγκαλύπτοντας ο ένας τον άλλον. Ακόμα και τώρα που η οργή του κόσμου και η δίψα για δικαιοσύνη είναι σε έξαρση, η κυβέρνηση παίζει τα πολιτικά της παιχνίδια και αδυνατεί να βάλει ένα τέλος στη διαφθορά.
Αδυνατεί ή δεν θέλει να χτυπήσει αυτούς που έχουν υπέρογκα και μη νόμιμα χρήματα σε ελβετικές και άλλες τράπεζες αντικαθιστώντας την αδυναμία ή απροθυμία της με την λεηλασία του εύκολου στόχου, του συνταξιούχου και του εργαζόμενου. Οι αντοχές όμως αυτών των ομάδων στέρεψαν. Δεν μπορούν να σηκώσουν άλλα βάρη και είναι άδικο επίσης.
Η Τρόικα όμως με σύμμαχο την τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει και θα συνεχίζει να φορτώνει με βάρη τη γιαγιά και τον παππού που παίρνουν 300 ευρώ σύνταξη ή την μητέρα των δύο παιδιών που αμείβεται με 500 ευρώ.
Γιατί, όταν παίρνεις δάνειο για να ξεπληρώσεις προηγούμενο δάνειό σου, σημαίνει ότι ο δανειστής σου θα ξαναέρθει σε εσένα γιατί ακόμα του οφείλεις. Απλά μαθηματικά. Και εμείς ως Έλληνες αναδείξαμε σπουδαίους μαθηματικούς, οπότε δικαιολογίες δεν υπάρχουν.
Και επειδή τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο δεν μπορούμε να τις εναποθέσουμε σε αυτή την κυβέρνηση λόγω πεπραγμένων, ας ελπίσουμε αυτή τη μοναδική φορά, η παροιμία να μην επαληθευθεί... Και είναι στο χέρι μας να μπορέσουμε να ελέγξουμε το αύριο και να επαληθεύσουμε την παροιμία πλην όμως στην θετική της έννοια.
Ξεσκονίζοντας, επομένως, τα γεγονότα του ΄12 και κάνοντας έναν απολογισμό, συνειδητοποιείς ότι μπορείς μέσα σε λίγες μόνο λέξεις να χωρέσεις έναν ολόκληρο χρόνο. Φτώχεια, δυστυχία, τρόμος, αυτοκτονίες, αγανάκτηση, εκλογές, μνημόνια είναι ο πυρήνας του ΄12. Αλλά ας μην χρησιμοποιούμε λέξεις όπως τρόμος και πυρήνας τέτοιες μέρες, γιατί μετά την «τρομοκρατική επίθεση» στα γραφεία του κόμματος της Ν.Δ θα ρίξουν ευθύνες ακόμα και σ' εμάς.
Μα τρώμε κουτόχορτο κύριοι της κυβέρνησης και των ΜΜΕ; Ή μήπως τελικά μερικοί από εμάς τρώνε; Τρομοκρατία και πόνο υφίσταται ο ελληνικός λαός από την πολιτική της κυβέρνησης, από τις περικοπές ακόμα και των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων. Χαράτσια και αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, ανεργία, έκτακτες εισφορές, απολύσεις, και σειρά από άλλα μέτρα, πάντα βέβαια υπο την αυστηρή εποπτεία της Τρόικας.
Ελέγχεται η τρικομματική μας κυβέρνηση και λογοδοτεί στην Τρόικα ανήμπορη να σηκώσει το ανάστημά της και να υπερασπιστεί τους πολίτες της. Κατα συνέπεια εκτελεί κατά γράμμα την πολιτική της κυρίας Μέρκελ, του ΔΝΤ και των διεθνών αγορών αδιαφορώντας αν ο καθένας από εμάς έχει ένα πιάτο φαγητό ή αν μπορεί να αγοράσει ρούχα για να ντύσει το παιδί του. Μια πολιτική αυστηρής λιτότητας, χωρίς να υπάρχει μια χαραμάδα ανάπτυξης.
Καθημερινά ακούμε από την κυβέρνηση αλλά και από τα media αριθμούς και αριθμούς και στατιστικά στοιχεία και πάλι αριθμούς. Θα έρθει η ανάπτυξη λέει από το τέλος του '13. Θα έχει μείνει όμως νέος άνθρωπος στην Ελλάδα μέχρι τότε;
Γιατί ο νέος είναι που θα βοηθήσει με την όρεξή του για δουλειά στην ανάπτυξη. Και περισσότερο, θα αντέξει ο λαός μέχρι τότε σε αυτό το επίπεδο ζωής; Κι όλα αυτά υπό την προϋπόθεση να βγουν αληθινές οι προβλέψεις της κυβέρνησης. Θυμηθείτε στο παρελθόν αν οι υποσχέσεις και προβλέψεις της επιβεβαιώθηκαν και ύστερα απαντάτε στις ως άνω ερωτήσεις.
Βέβαια το ΄12 δεν θα μπορούσε να μην είχε και ένα μέγα πολιτικό σκάνδαλο ανάμεσα σε πολλά άλλα. Και αναφέρομαι βέβαια στην περιβόητη λίστα Λαγκάρντ. Στικάκια πηγαινοέρχονταν στους κυρίους Βενιζέλο, Παπακωνσταντίνου, αρμόδιους του ΣΔΟΕ και διάφορους άλλους εμπλεκόμενους συγκαλύπτοντας ο ένας τον άλλον. Ακόμα και τώρα που η οργή του κόσμου και η δίψα για δικαιοσύνη είναι σε έξαρση, η κυβέρνηση παίζει τα πολιτικά της παιχνίδια και αδυνατεί να βάλει ένα τέλος στη διαφθορά.
Αδυνατεί ή δεν θέλει να χτυπήσει αυτούς που έχουν υπέρογκα και μη νόμιμα χρήματα σε ελβετικές και άλλες τράπεζες αντικαθιστώντας την αδυναμία ή απροθυμία της με την λεηλασία του εύκολου στόχου, του συνταξιούχου και του εργαζόμενου. Οι αντοχές όμως αυτών των ομάδων στέρεψαν. Δεν μπορούν να σηκώσουν άλλα βάρη και είναι άδικο επίσης.
Η Τρόικα όμως με σύμμαχο την τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει και θα συνεχίζει να φορτώνει με βάρη τη γιαγιά και τον παππού που παίρνουν 300 ευρώ σύνταξη ή την μητέρα των δύο παιδιών που αμείβεται με 500 ευρώ.
Γιατί, όταν παίρνεις δάνειο για να ξεπληρώσεις προηγούμενο δάνειό σου, σημαίνει ότι ο δανειστής σου θα ξαναέρθει σε εσένα γιατί ακόμα του οφείλεις. Απλά μαθηματικά. Και εμείς ως Έλληνες αναδείξαμε σπουδαίους μαθηματικούς, οπότε δικαιολογίες δεν υπάρχουν.
Χ.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου