Δεν είναι φυσιολογική βιοθεωρία το να βλέπεις τα πράγματα οπτιμιστικά σήμερα. Κατ' αρχάς, από προσωπικές εμπειρίες που έχω βιώσει ευρισκόμενος μεταξύ αισιόδοξων ανθρώπων τα τελευταία δύο χρόνια, ένα έχω διαπιστώσει με ακρίβεια και σιγουριά. Ότι οι περισσότεροι αισιόδοξοι πολίτες αυτής της χώρας ανήκουν διά μαγείας σε κείνους τους ωραίους Έλληνες, εκείνους που καταγγέλλει ακόμα και η Καθημερινή, μη σας πω και το Mega!
Οι περισσότεροι αισιόδοξοι άνθρωποι σ' αυτή την χώρα σήμερα είναι χαμάληδες δημόσιοι υπάλληλοι, τεμπελχανάδες που παίρνουν τη σύνταξη της μάνας τους που πέθανε το 1996 και κάτι εναπομείναντες φραπεδόδουλοι σε κάτι παρακμιακά καφέ των συνοικιών. Μην ξεχάσω τα παραταξιακά παράσιτα των Πανεπιστημίων που έχουν φτιάξει τις ζωές τους από τα δέκα οχτώ, τους ηθοποιούς της σταρικής αφρόκρεμας που έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο του ελληνικού διαφωτισμού στην Ελλάδα της κρίσης και τους κάθε λογής πουλημένους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας.
Αυτοί είναι οι αισιόδοξοι σήμερα. Μας σκοτίζουν τον έρωτα όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, κι έχουν το θράσος να μας καθυβρίζουν τους πεσιμιστές! Το πρόβλημα είναι η ανόητη αισιοδοξία, που βασίζεται στα ευχολόγια του καφενείου, η αισιοδοξία που πηγάζει από την επήρεια τσίπουρου. Το πρόβλημα είναι η αισιοδοξία που εκδηλώνεται ως αυταπόδεικτη σιγουριά του όλα θα πάνε καλά. Και βέβαια, το πρόβλημα είναι η προσμονή του καλύτερου χωρίς καμία αισιόδοξη πληροφορία, αλλά με βάση τις επιτηδευμένες δημόσιες τοποθετήσεις ξεπουλημένων κυβερνητικών υπαλλήλων.
Ναι προφανώς είναι πρόβλημα το να λέει κάθε καναπέλληνας την αισιόδοξη μπαρούφα του. Γενικά, συνιστά εγκληματική αμέλεια το να αφήνεις τον εγκέφαλό σου να πιστεύει ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες όταν τα πάντα γύρω μαρτυρούν το αντίθετο.
Απ' όλο αυτό διαφέρει, φυσικά, η αισιοδοξία ορισμένων ανθρώπων που την εκφράζουν ως στάση ζωής. Και αισιοδοξία ως στάση ζωής σημαίνει έμπρακτες πρωτοβουλίες και καθημερινές πράξεις που ανάγονται σε μία γενική προσπάθεια να βελτιώσεις τη ζωή σου και να διεκεδικήσεις τις καλύτερες μέρες που λες ότι θα έρθουν. Αν βρείτε έστω έναν, έναν λέγω, από όσους ηλιθιωδώς δηλώνουν αισιόδοξοι να κάνει κάτι που θα αλλάξει τη ζωή του, σας παραδέχομαι.
Στην Ελλάδα του 2013, στην χώρα που πρωθυπουργό έχει τον Σαμαρά, Κυβέρνηση εχθρική στους πολίτες της, μέσα ενημέρωσης που βλάπτουν καθημερινά τις ζωές χιλιάδων πολιτών και ένα κράτος που βαράει όποιον σηκώνει ανάστημα στα εγκλήματα, σ' αυτή τη χώρα είναι εγκεφαλικά δυσλειτουργικός όποιος αισιοδοξολογεί για τα πράγματα ή ηθικά απαίδευτος ή τέλος πάντων έχει κάποιου είδους παθογένεια.
Όπως και να' χει, θέλω να κάνω μία σύντομη αναφορά στην αξία που έχει να είσαι δημιουργικός πεσιμιστής. Είναι μια περίεργη κατηγορία ανθρώπων. Πρόκειται για εκείνους που ναι μεν κοιτάζουν πιο μακριά από τον βλάχο της αισιοδοξίας και βλέπουν ότι βάσει γεγονότων δεν υπάρχει ούτε σπίρτο στο βάθος του τούνελ, αλλά δεν βυθίζονται στο ποτάμι της αναπόφευκτης μιζέριας που κυκλώνει την καθημερινή ζωή. Αντιθέτως, θέτουν ως πρωταρχικό σκοπό της κάθε ημέρας να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αλλάξουν προς το αντικειμενικά καλύτερο τις ζωές όλων.
Εδώ θα πει κανείς, αφού ο στόχος είναι ο ίδιος (η βελτίωση της ζωής), πώς γίνεται να υπηρετούν καλύτερα αυτόν τον στόχο εκείνοι που κατακλύζονται από ένα αρνητικό συναίσθημα (απαισιοδοξία), ενώ εκείνοι που είναι γεμάτοι από ένα θετικό συναίσθημα (αισιοδοξία) είναι προβληματικοί;
Η απάντηση πρέπει να είναι βασισμένη στα ελληνικά δεδομένα. Τουτέστιν, η βλαμμένη ελληνική αισιοδοξία του καφενείου άντε και τα ευχολόγια γύρω από το τζάκι δεν σε κάνουν δημιουργικό, αλλά αποδεδειγμένα γίνεσαι ο καναπέλληνας που μας έφτασε ως εδώ. Απεναντίας, η δημιουργική απαισιοδοξία (και όχι αυτή που σε στέλνει στους γιατρούς) μπορεί να αποδειχθεί το φάρμακο για την σημερινή κατάντια. Διότι, αυταπόδεικτα σημαίνει ότι αναγνωρίζεις τον βούρκο και ψάχνεις τρόπους να βγεις από αυτόν.
Συνεπώς, να ξέρουν όσοι ανήκουν στους χαζούς αισιόδοξους ότι είναι οι ηττημένοι, κι ότι η ενατένιση του μέλλοντος από τις γραμμές της Καθημερινής και το στόμα του Mega είναι μόνο ένα αδιέξοδο αποβλακωμένης μπαρουφολογίας. Δεν πειράζει, η ζωή, εξάλλου, είναι ωραία από τον καναπέ και το καφενείο! Τί κι αν ψηφιστούν άλλα τρία μνημόνια, τί πειράζει που δεν θα δουλεύει κανείς και θα μεταναστεύσουν όλα τα νέα παιδιά; Σιγά μωρέ, τί έγινε που σκοτώνονται άνθρωποι δίπλα μας από φασίστες; Να' ναι καλά ο Πρετεντέρης κι ο Παπαχελάς, όλοι οι άλλοι είστε του ΣΥΡΙΖΑ, που ως γνωστόν κατέστρεφε τον τόπο για τρεις δεκαετίες ισοπεδώνοντας τα πάντα!
Κοινώς, Καλή Χρονιά να έχουμε με υγεία και Αισιοδοξία! Και μην φοβάστε, τα καφενεία δεν κλείνουν...
Κακόφημος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου