Ένα δύσκολο έτος φεύγει και την θέση του έρχεται να πάρει ένας άγνωστος για το τι μέρες θα μας φέρει χρόνος. Ας έρθουμε, όμως, στην πραγματικότητα. Ναι, έρχονται γιορτινές ημέρες, ημέρες χαράς για όλους. Για όλους; Για τον φτωχό που ψαχνει σκουπίδια για να βρει να φάει είναι ίδιες μέρες, όπως οι άλλες. Είναι μια εικόνα που αντικρίζει κανείς κι όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο συχνή.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν το φαγητό τους εκεί έξω. Τους βλέπουμε αλλά κάνουμε ότι δεν τους βλέπουμε. Γιατί έχουμε χάσει την συμπόνια μας, έχουμε γίνει πιο σκληροί και πιο καχύποπτοι. Για τον άστεγο είναι ακόμα χειρότερα, γιατι εκτός από τροφή δεν έχει και μια στέγη πάνω από το κεφάλι του.
Ο χειμώνας ήρθε και το κρύο επίσης. Περπατάς και βλέπεις ανθρώπους σε παγκάκια ή σε κάποιο πεζοδρόμιο, τυλιγμένους με κουβέρτες, να υπομένουν το κρύο και την βροχή. Και αυτοί θέλουν να νιώσουν την ζεστασιά των γιορτών και όχι μόνο των γιορτών αλλά όλου του έτους. Εικόνες πραγματικά που σε κάνουν να νιώθεις ένα κενό, μια αγανάκτηση ταυτόχρονα με λύπη.
Και το πρωί θα παρακολουθήσεις στα ΜΜΕ ότι ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας είπαν ότι πάμε καλά. Έχουμε πλεόνασμα, οδεύουμε σε ανάπτυξη. Άντε εσύ αυτά να τα πεις σε αστέγους και πεινασμένους. Άντε αυτά εσύ να τα πεις σε αυτούς που είδαν τους μισθούς και τις συντάξεις τους να ξεφτιλίζονται και στους νέους που έχουν πάνω από 50% ανεργία.
Δεν ελπίζω σε τρομερά πράγματα αλλά τουλάχιστον αυτές τις μέρες η κυβέρνηση ας δείξει λίγο τον κοινωνικό της χακτήρα και να φροντίσει για αυτούς τους ανθρώπους που ούτε να φάνε έχουν ούτε να ζεσταθούν. Και εμείς ας δείξουμε ότι παρ’όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ότι ακόμα έχουμε μέσα μας φυλαγμένες καλά την συμπόνια και την αγάπη. Στους δύσκολους καιρούς ο ένας είναι πιο χρήσιμος για τον άλλον και οι σημερινοί καιροί είναι δύσκολοι όσο ποτέ.
Για αυτό θα αλλάξω αυτά που είπα στην αρχή του κειμένου μου λέγοντας πως είμαι λυπημένος που η χώρα μου βιώνει αυτή την κατάσταση.
Κατεργάρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου