«Τα πάντα ρει», έλεγε ο Ηράκλειτος και έχει αποδειχτεί πως ισχύει σε όλα γύρω μας… εκτός ίσως από την περίπτωση της χώρας μας. Αυτό έδειξε η κάλπη της περασμένης εβδομάδας και για ό,τι ακολουθήσει δεν πρόκειται να πέσουμε από τα σύννεφα…
Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι γινόταν του «ανεξάρτητου -υποτίθεται- υποψηφίου το κάγκελο» ανά την επικράτεια, οπότε ίσως κάτι να άλλαξε τελικά… Ανοησίες! Κάνω λάθος, ή το σύνολο των «ανεξάρτητων» και «εξαρτημένων» παλαιοκομματικής κοπής, που εξελέγησαν από την πρώτη Κυριακή ή εκείνοι που πάνε σαν φαβορί στον ερχόμενο β΄ γύρο, αποτέλεσαν και αποτελούν το τέλειο πάτημα για τη συγκυβέρνηση να δηλώσει με θράσος -αλλά και με το δίκιο της- πως «Το εκλογικό σώμα μίλησε! Συνεχίζουμε…»;
Και ρωτώ εγώ, που -νομίζω ότι- έχω ικανότητα σκέψης, ερμηνείας και κρίσης:
-Όσοι επέλεξαν τα «ίδια», έχουν άραγε επηρεαστεί από την κρίση και τη συνεχή ύφεση; Διότι ακούμε για ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση χωρίς προηγούμενο στη, γεμάτη ειρήνη και ελευθερία, Ελλάδα.
-Μήπως οι παθόντες είναι πολύ λιγότεροι, μια «ασήμαντη» μειοψηφία, σε σχέση με τους «έχοντες», αλλά και τους πολυπληθείς αγκιστρωμένους στις «βολεψιές» -που λένε και στο χωριό μου- του πρόσφατου και όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος; Κι ας τους έχουν μειωθεί οι πολλές ανέσεις…
-Μήπως εκείνοι που απαξίωσαν το θεσμό των εκλογών και απείχαν από τη διαδικασία είναι εκείνοι της μειοψηφίας που απλώς έχουν δεχτεί την ήττα τους και υπομένουν τον αργό θάνατό τους;
-Μήπως ο θυμός πολλών ανεβαίνει επικίνδυνα, παρά το ότι βλέπουμε μια από τα ίδια από τις «πλειοψηφίες»;
-Μήπως, χωρίς απαραίτητα να πέφτουμε στην παγίδα των χαζοδιλημμάτων, απλώς φοβόμαστε να αλλάξουμε;
-Μήπως απλώς μας αρέσει μαζοχιστικά; Προσωπικά, δε μου αρέσει, δεν τη βρίσκω και δε βλέπω φως…
Και κλείνω με αυτό… Λογικό είναι όλοι οι πλήρως αγκυλωμένοι και κυριολεκτικά εξαρτημένοι από τον παλαιοκομματικό σωλήνα να μην είναι εύκολο ή να μην μπορούν καν να αλλάξουν. Τα παιδιά τους τα σκέφτηκαν; Τους απογόνους τους; Όσο και να τα μπολιάζουν με λογικές παραγοντισμού, ατομικισμού, ωφελιμισμού και ανεκδιήγητης κομματικής καμαρίλας, στο τέλος τα ίδια τα παιδιά αυτά θα είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι. Και τότε, δεν θα ισχύει για αυτούς αυτό που λέει ο Γιάννης Αγγελάκας ότι «ο χαμένος τα παίρνει όλα», στο ομώνυμο τραγούδι του.
Απλή σκέψη νομίζω… Την ερχόμενη Κυριακή έχουμε ευρωεκλογές. Τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας. Η κάλπη θα δείξει αν, 25 Μαΐου ψηφί-ΖΟΥΜΕ και 26 συνεχίζουμε να ΖΟΥΜΕ, επιβεβαιώνοντας τον Ηράκλειτο…
Κυριακή κοντή γιορτή λοιπόν…
Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι γινόταν του «ανεξάρτητου -υποτίθεται- υποψηφίου το κάγκελο» ανά την επικράτεια, οπότε ίσως κάτι να άλλαξε τελικά… Ανοησίες! Κάνω λάθος, ή το σύνολο των «ανεξάρτητων» και «εξαρτημένων» παλαιοκομματικής κοπής, που εξελέγησαν από την πρώτη Κυριακή ή εκείνοι που πάνε σαν φαβορί στον ερχόμενο β΄ γύρο, αποτέλεσαν και αποτελούν το τέλειο πάτημα για τη συγκυβέρνηση να δηλώσει με θράσος -αλλά και με το δίκιο της- πως «Το εκλογικό σώμα μίλησε! Συνεχίζουμε…»;
Και ρωτώ εγώ, που -νομίζω ότι- έχω ικανότητα σκέψης, ερμηνείας και κρίσης:
-Όσοι επέλεξαν τα «ίδια», έχουν άραγε επηρεαστεί από την κρίση και τη συνεχή ύφεση; Διότι ακούμε για ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση χωρίς προηγούμενο στη, γεμάτη ειρήνη και ελευθερία, Ελλάδα.
-Μήπως οι παθόντες είναι πολύ λιγότεροι, μια «ασήμαντη» μειοψηφία, σε σχέση με τους «έχοντες», αλλά και τους πολυπληθείς αγκιστρωμένους στις «βολεψιές» -που λένε και στο χωριό μου- του πρόσφατου και όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος; Κι ας τους έχουν μειωθεί οι πολλές ανέσεις…
-Μήπως εκείνοι που απαξίωσαν το θεσμό των εκλογών και απείχαν από τη διαδικασία είναι εκείνοι της μειοψηφίας που απλώς έχουν δεχτεί την ήττα τους και υπομένουν τον αργό θάνατό τους;
-Μήπως ο θυμός πολλών ανεβαίνει επικίνδυνα, παρά το ότι βλέπουμε μια από τα ίδια από τις «πλειοψηφίες»;
-Μήπως, χωρίς απαραίτητα να πέφτουμε στην παγίδα των χαζοδιλημμάτων, απλώς φοβόμαστε να αλλάξουμε;
-Μήπως απλώς μας αρέσει μαζοχιστικά; Προσωπικά, δε μου αρέσει, δεν τη βρίσκω και δε βλέπω φως…
Και κλείνω με αυτό… Λογικό είναι όλοι οι πλήρως αγκυλωμένοι και κυριολεκτικά εξαρτημένοι από τον παλαιοκομματικό σωλήνα να μην είναι εύκολο ή να μην μπορούν καν να αλλάξουν. Τα παιδιά τους τα σκέφτηκαν; Τους απογόνους τους; Όσο και να τα μπολιάζουν με λογικές παραγοντισμού, ατομικισμού, ωφελιμισμού και ανεκδιήγητης κομματικής καμαρίλας, στο τέλος τα ίδια τα παιδιά αυτά θα είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι. Και τότε, δεν θα ισχύει για αυτούς αυτό που λέει ο Γιάννης Αγγελάκας ότι «ο χαμένος τα παίρνει όλα», στο ομώνυμο τραγούδι του.
Απλή σκέψη νομίζω… Την ερχόμενη Κυριακή έχουμε ευρωεκλογές. Τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας. Η κάλπη θα δείξει αν, 25 Μαΐου ψηφί-ΖΟΥΜΕ και 26 συνεχίζουμε να ΖΟΥΜΕ, επιβεβαιώνοντας τον Ηράκλειτο…
Κυριακή κοντή γιορτή λοιπόν…
Του Νίκου Πολιουδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου