Μια αποτυχημένη Διδακτορική Διατριβή κι' ένας Υποψήφιος

ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ

Για διάφορους λόγους και κάτω από διάφορες συνθήκες, βρέθηκα για δύο και κάτι χρόνια, στα πλαίσια ενός διδακτορικού που πήγε πολύ στραβά από πολλές πλευρές, να διδάσκω τρία μαθήματα λογιστικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Ναυτιλίας, σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Άμισθος.

Δευτέρα έπαιρνα το αεροπλάνο στις 19:00, έφτανα στο νησί στις 20:00, Τρίτη άδεια άνευ αποδοχών από τη δουλειά (μετά από καυγά να μην γράφονται σαν αδικαιολόγητες οι απουσίες μου, καθώς αυτό θα έδινε το δικαίωμα απόλυσής μου -οποτεδήποτε- άνευ αποζημίωσης), 09:00-12:00 μάθημα σε μεταπτυχιακούς, 13:00-16:00 μάθημα σε προπτυχιακούς, 17:00 αεροπλάνο πίσω. Αυτό για 2,5 χρόνια. Διδακτορικό δεν κατάφερα να τελειώσω αλλά κέρδισα μία από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου μέσω της διδασκαλίας σε αυτό το επίπεδο. Πράγμα για το οποίο θα άλλαζα επαγγελματικό προσανατολισμό ακόμα και τώρα, στα 30 μου χρόνια.

Εμένα μου άρεσε, στα παιδιά (σε κάποια εξ αυτών τουλάχιστον και βάσει των αξιολογήσεων) άρεσε επίσης. Είχα φτάσει να κάνω το μάθημα με την υψηλότερη παρακολούθηση στο τμήμα σε όλα τα έτη. Καθώς όλο και περισσότεροι/ες έρχονταν, άρχισα Δευτέρα βράδυ με το που έφτανα να κάνω φροντιστηριακό μάθημα από τις 21:00 μέχρι ό,τι ώρα πήγαινε, για να φτάσουν όσα περισσότερα παιδιά μπορούσαν στο ίδιο επίπεδο.

Από τα μεγαλύτερά μου παράσημα σε αυτή τη ζωή, είναι αρχές κάποιου Μάη, με την άνοιξη να έχει φτάσει για τα καλά στο νησί, κι' ενώ έχει φοιτητικό πάρτι στο λιμάνι, 5’ από το κτήριο του Πανεπιστημίου, να έχω μια αίθουσα με κοντά 30 πρωτοετείς να με βομβαρδίζουν με απορίες μέχρι τη 01:00 το βράδυ. Στη Λογιστική!!

Επί της ουσίας όμως. Σε μια από τις 4 συνολικά αλλαγές καθηγητών και θέσεων διατριβής που μου συνέβησαν στα 4 χρόνια της προσπάθειάς μου, λόγω των προβλημάτων, τόσο οργάνωσης, αλλά κυρίως χρηματοδότησης του Πανεπιστημίου, βρέθηκα με έναν συγκεκριμένο καθηγητή επιβλέποντα. Στην πρώτη μας συνάντηση μου είπε (εμένα του άμισθου διδάσκοντα και απουσιάζοντα άνευ αποδοχών από τη δουλειά που με πλήρωνε τις υπόλοιπες μέρες για το Πανεπιστήμιο) ΚΑΤΑ ΛΕΞΗ τα ακόλουθα:  

«Το Πανεπιστήμιο 22:00 κλείνει. Να σταματήσεις τα φροντιστηριακά και να παραδώσεις τα κλειδιά. Το Πανεπιστήμιο πρέπει να κλείνει για λόγους ασφαλείας. Και δεν χρειάζεται να παιδεύεσαι. Δώσ’τους 25 ερωτήσεις για τις εξετάσεις, χωρίς τις λύσεις (σ.σ.: ήθελε ερωτήσεις ΔΛΠ, επίπεδο που καλύπταμε στο μεταπτυχιακό, για φοιτητές β΄ εξαμήνου) και θα βάλεις 3 από αυτές στις εξετάσεις. Κι ασ΄τους να πάνε στους ντόπιους φροντιστές να τις λύσουν, να βγάλουν κι αυτοί το ψωμάκι τους». ΚΑΤΑ ΛΕΞΗ.

Δεύτερη συνάντηση μαζί του δεν είχα. Ζήτησα αλλαγή επιβλέποντα και τέλειωσα το εξάμηνο, το τελευταίο που, καλώς ή κακώς είχα βρεθεί να διδάσκω, με τον δικό μου τρόπο. Λίγο μετά και μη έχοντας απομείνει από την υποχρηματοδότηση άλλος καθηγητής να γνωρίζει και να μπορεί να επιβλέψει το αντικείμενο έρευνάς μου, εγκατέλειψα την εκπόνηση της διατριβής μου.

Προς τί όλα αυτά θ' αναρωτιέστε και θα έχετε και δίκιο. Επειδή πριν λίγο είδα ανάρτηση-προώθησης, φοιτήτριάς του τμήματος, της (μέχρι σήμερα άγνωστης σε μένα) υποψηφιότητας του εν λόγω καθηγητή στις μεθαυριανές Ευρωεκλογές με τη ΔΗΜΑΡ.

Πιο μαύρο απ' ότι σε αυτούς τους δήθεν προοδευτικούς συνοδοιπόρους της λαίλαπας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που κατέστρεψε τη δημόσια παιδεία και εξακολουθεί να λυμαίνεται ό,τι όμορφο δημόσιο υπήρξε σε αυτή τη χώρα, μόνο για τον Αντωνάκη προσδοκώ μεθαύριο. Καμία εντύπωση που κατεβαίνει με τους δήθεν κεντροαριστερούς, συγκυβερνήσαντες με την πιο μαύρη κυβέρνηση που έχει βιώσει ο τόπος. Perfect match. 

ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ

 Του Νικόλα Ραδικόπουλου