Να ξεκαθαρίσω αυτό: κανείς δεν δικαιούται στην παρούσα φάση να είναι σίγουρος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υλοποιήσει τις εδώ και δύο χρόνια προεκλογικές του δεσμεύσεις. Ακόμα κι αν θέλει, πιθανότατα δεν θα μπορέσει ή δεν θα τον αφήσουν. Επομένως, δεν ψηφίζει κανείς ΣΥΡΙΖΑ επειδή πιστεύει στην αναγέννηση.
Αλλά επειδή ο πολιτικός θάνατος της παρηκμασμένης ΝΔ και του αστείου πια ΠΑΣΟΚ από μόνο του ως γεγονός είναι ικανό να γεννήσει ελπίδα στον τόπο. Θα είναι νίκη δική μας, των πολιτών, να δείξουμε ότι υπάρχει λύση, κυρίως ότι υπάρχει ζωή και χωρίς τον Σαμαρά και χωρίς τον Βενιζέλο. Η γνωστή πολιτική κυβίστηση, κοινώς "κωλοτούμπα", μετεκλογικά μοιάζει δεδομένη για την αντιπολίτευση. Το σενάριο "η νίκη ΣΥΡΙΖΑ να φέρει πολιτικό ντόμινο σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο και ξεσηκωμένοι οι λαοί των μνημονίων να πιέσουν την Γερμανία και η Ευρώπη να αλλάξει πορεία" φαντάζει ελπιδοφόρο, αλλά σοβαρά ποιος έλληνας θα δεχτεί να κάνει όσα απαιτεί αυτό το σενάριο;
Συνεπώς, αποχή από την τηλεοπτική προπαγάνδα νοείται. Αποχή από τις εκλογές όμως δε νοείται, γιατί χωρίς πολλούς ψηφοφόρους η κυβέρνηση πάλι βγαίνει, ενώ χωρίς πολλούς τηλεθεατές το κανάλι κλείνει. Και μόνο με την κατάρρευση των φιλοκυβερνητικών media θα γεννηθεί ελπίδα. Το μόνο που ευελπιστώ είναι ότι από θύματα θα γίνουμε επιτέλους ρυθμιστές των πολιτικών οποιασδήποτε κυβέρνησης αποκτήσουμε. Επισημαίνω, πάντως, πως η κορυφαία ευρωπαϊκή χώρα, η Νορβηγία, δεν έχει ευρώ.
Έχω διαπιστώσει ότι οι αντιξοότητες και η απαισιοδοξία είναι το καλύτερο περιβάλλον για σωστή εκπαίδευση. Όταν στερεύεις από δανεικά, τότε είναι που ένας λαός μπορεί να στραφεί ξανά στα ιδανικά. Είμαστε ένα έθνος ατομιστών, οτιδήποτε κάνουμε θέλουμε να έχει αντάλλαγμα και κυρίως χρηματικό. Σαφώς, δεν γίνεται από δω και πέρα να πορευόμαστε χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει απλά πράγματα. Ότι στην ζωή δεν γίνεται να έχουμε προτεραιότητα την διασκέδαση, το γλέντι, την επίδειξη, τα ταξίδια αναψυχής. Δεν γίνεται να είμαστε αδιάφοροι για ό,τι δεν αγγίζει αποκλειστικά τον εαυτό μας. Οι καιροί προσφέρονται για αυτομόρφωση, είναι ιδανική εποχή να αποκτήσουμε μία συλλογική νοημοσύνη μέσα από την διαδικασία της αυτοεκπαίδευσης που να αφορά κάθε πτυχή της προσωπικότητάς μας και θα είναι προσαρμοσμένη στην σκληρή πραγματικότητα της κρίσης με όλες τις δραματικές αλλαγές που έχουν επέλθει στην ζωή μας.
Δεν μιλάω μόνο για διανοητική νοημοσύνη, αλλά κυρίως για συναισθηματική και σίγουρα για καταναλωτική νοημοσύνη. Ό,τι κι αν κάνει ο καθένας μας, οφείλουμε να συνηθίσουμε αλλιώς. Να μάθουμε ότι η ικανοποίηση που δικαιούμαστε από κάθε τι που κάνουμε στην ζωή μας είναι ανάλογη με την ενέργεια που έχουμε επενδύσει σ' αυτό. Όλοι, γονείς, έφηβοι, νέοι, μεσήλικες πρέπει να παράξουμε πολιτισμό. Γενικά, πρέπει να παράξουμε κάτι. Πολιτισμό, πολιτική, ηθική. Ένα γενικό restart.
Η χρονιά που αφήνω πίσω μου με κράτησε "ζωντανό" στο κυνήγι της ζωής, γιατί επέλεξα να ζω όπως μου ταιριάζει και όπως μου αξίζει: έρωτας (αγάπη και συντροφικότητα), βιβλία, φίλοι, αθλητισμός. Είμαι ευγνώμων στην τύχη και στον εαυτό μου, γιατί ο έρωτας όπως εγώ τον βιώνω με κάνει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, τα βιβλία μου με φέρνουν πιο κοντά στον πραγματικό εαυτό μου, οι λίγοι φίλοι μου μου χαρίζουν συναισθηματική πληρότητα και καλοπέραση και ο αθλητισμός με κρατά υγιή και δυνατό.
Υ.Γ. Ελπίζω μόνο στα όνειρα των νέων ανθρώπων που επιλέγουν να ζουν αληθινά. Καλή Χρονιά να έχουμε.
frustra sed prudenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου