Τις τελευταίες ημέρες ζούμε την απόπειρα ενός μεταμοντέρνου πραξικοπήματος εναντίον της βούλησης του ελληνικού λαού του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ με τη συνδρομή της ελληνικής μιντιοκρατίας, της ολιγαρχίας και των υπηρετών της προσπαθώντας να πνίξουν το μωρό στην κούνια.
Επιχειρούν να πετύχουν με τον χρηματοπιστωτικό στραγγαλισμό-εκβιασμό ότι πέτυχε το εμπάργκο των ΗΠΑ και τα τανκς του Πινοτσέτ στη κυβέρνηση Λαικής Ενότητας του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Το μοντέλο συσσώρευσης στη βάση της συμπίεσης του κόστους εργασίας της Γερμανικής ολιγαρχίας VS στο τέλος της λιτότητας και την ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα τελευταία γεγονότα αποδεικνύουν ότι πρόκειται περί λυκοσυμμαχίας όπως διακηρύττει urbi et orbi το ΚΚΕ δεκαετίες τώρα. Τι νόημα έχει η συμμετοχή μας σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν μπορεί να σταθεί αλληλέγγυα σε μια χώρα κι' ένα λαό που αντιπροσωπεύει το 2% των οικονομιών της Ευρώπης;
Άραγε, μήπως ήρθε η ώρα για μονομερή διαγραφή του χρέους ως επαχθούς και στήριγμα στις δικές μας δυνάμεις; Ένα χρόνο δεν ζούμε χωρίς δάνεια πληρώνοντας τις υποχρεώσεις μας; Πόσο περισσότερο να υποτιμηθούν οι περιουσίες μας; Ούτως ή άλλως είμαστε κατεστραμμένοι και χρεωκοπημένοι. Ας κρατήσουμε λοιπόν, την περηφάνεια κι' αξιοπρέπειά μας κι' ας προχωρήσουμε.
Μ' αυτές τις σκέψεις (contra στις μέχρι χθες απόψεις μου) σας αποχαιρετώ για ένα δίμηνο περίπου. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη, όπως γράφουν οι λεζάντες στα χειμερινά σινεμά.
Domenico
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου