Αλλά ούτε η Δημοκρατική Συμπαράταξη τα κατάφερε, παρά την άνοδο του γεναριάτικου αθροίσματος του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ούτε το εξωιστορικά στάσιμο ΚΚ, ούτε το «Ποτάμι», που κινήθηκε στα πολύ ρηχά, βάλτωσε μάλλον. Τη Χ.Α. την ψήφισαν 388.387 Ελληνες (καθαροί και γνήσιοι, τι άλλο) τον Ιανουάριο και 379.581 προχθές.
Θα ήταν παρηγοριά στον άρρωστο αν λέγαμε ότι περίπου 10.000 άνθρωποι την απέρριψαν μετά βδελυγμίας και αποχώρησαν από τις τάξεις των ψηφοφόρων της. Επί της ουσίας, η τεράστια αποχή ελάχιστα την επηρέασε, αν δεν την ευνόησε, αφού το ποσοστό της ανέβηκε στο 6,99% από 6,28%. Και προστέθηκε έτσι μία έδρα στις ήδη 17.
Τα υψηλά χρυσαυγίτικα ποσοστά στα εκλογικά τμήματα των Αμπελοκήπων, όπου ψηφίζουν αστυνομικοί και ΜΑΤ, δεν αιφνιδίασαν κανέναν. Δεν πρέπει άλλωστε να είναι πολλοί όσοι πιστεύουν ότι στα σαράντα χρόνια μετά την επιστροφή στη δημοκρατία επιχειρήθηκε ποτέ σε βάθος και με κόστος ο εκδημοκρατισμός των δυνάμεων ασφαλείας. Ουδείς αιφνιδιάστηκε επίσης από την αύξηση του ποσοστού της στα νησιά που βρέθηκαν στην καρδιά των προσφυγικών κυμάτων, την Κω, τη Λέρο, τη Σάμο, τη Λέσβο. Τολμώ μάλιστα να πω ότι εκείνη που αιφνιδιάστηκε και δυσαρεστήθηκε είναι η ίδια η Χ.Α. Σίγουρα ανέμενε να δρέψει περισσότερους μαύρους καρπούς στο Αιγαίο, όπως άλλωστε και στην Αθήνα, όπου –γεγονός σχετικά παρήγορο– παρέμεινε στάσιμη.
Αρκετές από τις ψήφους που κέρδισε η Χ.Α. στα νησιά θα μπορούσαμε να τις θεωρήσουμε περιστασιακές, της στιγμής και της έξαψης ή της αγανάκτησης, άρα αναιρέσιμες. Δεν έχουμε όμως πια το δικαίωμα να χαρακτηρίζουμε «παρορμητικές» και «θυμικές» ή «απολίτικες» και «ανιδεολογικές» τις ψήφους που δίνουν σταθερά πια ποσοστό 5,5-6% σε ένα κόμμα-εγκληματική οργάνωση, με αίμα και με θάνατο στο ποινικό του μητρώο. Και με απροσχημάτιστη τη λατρεία του για τον χιτλερισμό. Συμπαγής ο κορμός αυτός, αδιαφορεί για ό,τι προκαλεί φρίκη στους υπόλοιπους: για τη σβάστικα, για τις παραστρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις κατά μεταναστών, προσφύγων και κάθε κατηγορίας αδυνάμων (ίσα ίσα, αυτός ο «ελληνοτσαμπουκάς» τούς ενθουσιάζει), για τον φιλοχουντισμό, την εβραιοφαγία και την ισλαμοφαγία των χρυσαυγιτών. Ακόμα και για το αίμα και τον φόνο. Ελάχιστοι ψηφοφόροι της Χ.Α. ντράπηκαν ή κλονίστηκαν ακούγοντας τον κ. Μιχαλολιάκο να αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά, που τάχα δεν τον ήξεραν οι «συναγωνιστές» του.
Ελάχιστοι ένιωσαν συνένοχοι ή ηθικοπολιτικοί συναυτουργοί. Ο κορμός, πλήρως ταυτισμένος πια με τον φυρερίσκο του, ασπάζεται και τις ιδέες του και την απορρέουσα βιαιότατη πρακτική. Οσoι τον αποτελούν είναι το ισχυρότερο άλλοθι της Χ.Α. στην αργόσυρτη, υπονομευόμενη δίκη της.
Του Παντελή Μπουκάλα
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου