Ημερολόγιο ενός ηττημένου;

Να βγάλουμε και τα δικά μας αδέρφια;

Ξημέρωσε πάλι μια μέρα μετά από ένα γεγονός που μόνο αηδία θα προκαλούσε σε όποιον ψύχραιμο και εχέφρονα έβλεπε τις αντιδράσεις του όχλου. Η ποικιλία της βλακείας θα εξέπληττε τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες, η φαντασία των ημιμαθών θα έκανε τον Da Vinci να ζηλεύει φθονερά.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα τεράστιο ''κύμα'' μπουρδολογίας σκεπάζει τα πάντα σε μέσα δικτύωσης ή καφενεία και ταξί. Ένα ακόμα θα μου πεις! Σιγά! Παρόλα αυτά, το συμπέρασμα είναι πως οι βιωματικές εμπειρίες ανάλογων ''κυμάτων'' δεν μειώνουν καθόλου την ένταση ή την έκταση της οργής, της θλίψης και της απογοήτευσης που σου προκαλούν. Ασφαλώς, αναφέρομαι στο "κύμα" εθνικής εγρήγορσης που προκάλεσε η απόπειρα πραξικοπήματος στην όμορη Τουρκία. 

Τί είδα σήμερα λοιπόν; Το πρώτο φαινόμενο είναι ο Πρώην Λεγεωνάριος. Ο ηλικίας, συνήθως, άνω των σαράντα πέντε που θυμάται τα τανκς και τα καψόνια με νοσταλγία ομηρικού ήρωα. Η πνευματική και συναισθηματική κατάστασή του είναι απόρροια των τριάντα έξι μηνών που έκανε ΚΨΜιτζής στην ακριτική Κόρινθο και της κρίσης των Ιμίων που τον έκανε να τρέχει να πάρει μέχρι και οδοντικό νήμα με το τσουβάλι. Με αφορμή της τελευταίες εξελίξεις θυμήθηκε τα νιάτα του και δήλωσε την προθυμία του να φυλάει γερμανικό νούμερο καθημερινά στον Έβρο.

Ο δεύτερος τύπος είναι ο Χουντικός. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές είναι οικογενειάρχης και "κοιτάει τα παιδιά του και το σπίτι του". Είναι το κύριο δείγμα μίζερου, μικροπρεπούς και κοντόφθαλμου που προκαλεί δολοφονικές τάσεις σε όποιον τον ακούει να βγάζει τον οχετό που συντηρεί και χτίζει με κόπο τόσα χρόνα μέσα του. Σήμερα, βρήκε την ευκαιρία και απασφάλισε, βάρεσε με γροθιά το CAPS LOCK και μαρτύρησε τη σοφία του. Αυτές είναι οι δύο κατηγορίες βαρβάρων που βρέθηκαν σε οίστρο εχθές δίνοντας μια γροθιά στη ρουτίνα μας.

Εκτός των ως άνω επιφανειακών φαινομένων, υπήρξαν και άλλα που χρειάζεται να τονίσω. Είναι τα γεγονότα που παρατηρούνται με τα μάτια της ψυχής, που πρέπει έχοντας καθαρό μυαλό να σηκώνει κανείς τις κεραίες του και να ρυθμίζεται αυτοβούλως στη σωστή συχνότητα για να λαμβάνει τα δέοντα μηνύματα. Προσπαθώντας να κρατήσω μια ουδέτερη στάση παρατηρητή, το κύριο γεγονός που κατέγραψα ήταν η ήττα. Μια ήττα της πνευματικότητας αναπόφευκτη και ευρεία. Ένας διασυρμός της λογικής απένταντι στο θράσος του φωνακλά παραλογισμού. Είδα τη μετριοπάθεια, τη σοφία και τη γνώση, όπως πάντα λακωνικές και ήσυχες, να αιχμαλωτίζονται κατά κράτος από τις ορδές των ενστίκτων, της αμάθειας και του κανιβαλλισμού και να υπερκαλύπτονται από φληναφήματα. Είδα τον άνθρωπο να ασχολείται με τα μεγάλα γεγονότα σαν κτήνος, να έχει απαρνηθεί την ταυτότητα του πολίτη και να βαυκαλίζεται με εύκολες ιαχές πατριωτισμού, να είναι έρμαιο των καταστάσεων, άβουλος και αφελής.

Αυτές οι μάχες έλαβαν χώρα χθες μέσα στον καθένα μας και θα λαμβάνουν χώρα αιώνια. Αυτές οι συγκρούσεις της γενετήσιας ορμής, του αυτοκαταστροφικού πανικού με την πνευματικότητα κρίνουν τον ρου των κοινωνιών και θα συνεχίσουν να το κάνουν στο διηνεκές. Με πήρε απο κάτω και τα βλέπω όλα δυσοίωνα, μα δεν είναι έτσι. Όλοι μας θέλουμε να καθησυχάζουμε εαυτόν, οι αυταπάτες μας δίνουν καύσιμα να προχωράμε, μα εδώ η ελπίδα πράματι ζει ακόμα! Πράγματι, μια μέρα, ίσως, σταματήσουμε να είμαστε τόσο ευκολόπιστοι, ίσως αναζητήσουμε την αλήθεια σφαιρικά και η υπεροψία του παντογνώστη εξαφανιστεί από όσους διαφευντεύει.

Είναι πολλοί εκείνοι που επιλέγουν τη συνειδητή ησυχία και περιμένουν να εκφέρουν λόγο γνώσης και σύνεσης. Ίσως, μια μέρα όλοι αυτοί ενώνοντας τις φωνές τους σχηματίσουν τις πραγματικές σάλπιγγες της Ιεριχούς και το φώς μέσα μας καταφέρει να νικήσει το σκοτάδι που λουφάζει πίσω από τα τείχη. Ελπίζω μια μέρα αυτοί που θα ακούγονται και θα ορίζουν να είναι εκείνοι που επικράτησαν των δαιμόνων τους. 

Εριστικός