Αυτοί που έθεσαν τον τόπο σε καθεστώς «Υπερταμείου» για 99 χρόνια, μαζί με τους άλλους που είχαν προχωρήσει στην άρση της ασυλίας των νυν και μελλοντικών περιουσιακών στοιχείων της χώρας έναντι δανειστών και εταίρων, τσακώνονται για το ποιος έχει τις… καλύτερες ιδέες για να φτιαχτεί ένα «καλύτερο» Σύνταγμα. Αυτοί που ανέτρεψαν την απόφαση ενός δημοψηφίσματος μαζί με τους άλλους που κυβερνούσαν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιος νοιάζεται περισσότερο για την «διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών».
Αυτοί που η πολιτική τους ούγια γράφει «ανήκομεν εις την Δύσην», με τους άλλους που αντιλαμβάνονται την εθνική ανεξαρτησία με όρους οικοπέδου γεμάτο αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις από Αλεξανδρούπολη μέχρι Κάρπαθο, κονταροχτυπιούνται ποιος θα θωρακίζει ασφαλέστερα την «εθνική κυριαρχία» μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης…
Για μια ακόμα φορά οι υπόλογοι για το πώς έχουν καταντήσει την πραγματική ζωή για εκατομμύρια ανθρώπους, ψάχνουν να βρουν πρόσφορο έδαφος «αντιπαράθεσης» στο βολικό γήπεδο της θεσμικής νεφελοκοκκυγίας.
Που σημαίνει ότι μια συνταγματική αναθεώρηση και η συζήτηση που τη συνοδεύει προφανώς είναι σοβαρή υπόθεση, υπό δύο, όμως, προϋποθέσεις:
α) Ότι δεν αξιοποιείται, ως συνήθως συμβαίνει, ως αντιπερισπασμός για πετούν την μπάλα οι κυβερνώντες και οι αντιπολιτευόμενοι «συγκυβερνώντες» από το γήπεδο – εν προκειμένω από το μνημονιακό έρεβος – στην εξέδρα,
β) πως υπάρχει πλήρης επίγνωση πως ένα Σύνταγμα, και το πιο δημοκρατικό, δεν μπορεί να πάει πιο πέρα από τα βάθρα του υφιστάμενου κοινωνικο-οικονομικού και πολιτικού συστήματος που έρχεται να υπηρετήσει.
Αυτοί που η πολιτική τους ούγια γράφει «ανήκομεν εις την Δύσην», με τους άλλους που αντιλαμβάνονται την εθνική ανεξαρτησία με όρους οικοπέδου γεμάτο αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις από Αλεξανδρούπολη μέχρι Κάρπαθο, κονταροχτυπιούνται ποιος θα θωρακίζει ασφαλέστερα την «εθνική κυριαρχία» μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης…
Για μια ακόμα φορά οι υπόλογοι για το πώς έχουν καταντήσει την πραγματική ζωή για εκατομμύρια ανθρώπους, ψάχνουν να βρουν πρόσφορο έδαφος «αντιπαράθεσης» στο βολικό γήπεδο της θεσμικής νεφελοκοκκυγίας.
Που σημαίνει ότι μια συνταγματική αναθεώρηση και η συζήτηση που τη συνοδεύει προφανώς είναι σοβαρή υπόθεση, υπό δύο, όμως, προϋποθέσεις:
α) Ότι δεν αξιοποιείται, ως συνήθως συμβαίνει, ως αντιπερισπασμός για πετούν την μπάλα οι κυβερνώντες και οι αντιπολιτευόμενοι «συγκυβερνώντες» από το γήπεδο – εν προκειμένω από το μνημονιακό έρεβος – στην εξέδρα,
β) πως υπάρχει πλήρης επίγνωση πως ένα Σύνταγμα, και το πιο δημοκρατικό, δεν μπορεί να πάει πιο πέρα από τα βάθρα του υφιστάμενου κοινωνικο-οικονομικού και πολιτικού συστήματος που έρχεται να υπηρετήσει.
Του Νίκου Μπογιόπουλου
Real News
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου