Ώρα να πέφτει η Κυβέρνηση

Στην χώρα μας οι λέξεις φαυλότητα, υποτέλεια, ανεντιμότητα, συμφέρον, ανικανότητα, χυδαιότητα, ξεδιαντροπιά, ξεφτίλα ξέρουμε όλοι όσοι τις σιχαινόμαστε ότι είναι συνώνυμες των λέξεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Σαμαράς, Σημίτης, Καραμανλής, ΓΑΠ, ΕΛ.ΑΣ., ΜΜΕ. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι γιατί, ενώ οι περισσότερες από τις πρώτες υποκρύπτουν τη διάπραξη τεράστιων εγκλημάτων κατά εκατομμυρίων ανθρώπων στην χώρα μας συγκεκριμένα, ουδείς "πλήρωσε" το τίμημα για τέτοιες πράξεις μέχρι σήμερα.

Επίσης, δεν ξέρουμε (όσοι απέχουμε από πράξεις σχετικές με τις ως άνω λέξεις) γιατί, ενώ πια ξέρουμε όλοι ποιοι βρίσκονται πίσω από τέτοιες λέξεις και πράξεις, οι ίδιοι άνθρωποι συνεχίζουν να κρατούν τις ζωές μας στα χέρια τους. Μια εύκολη απάντηση θα ήταν γιατί στις πρόσφατες εκλογές τους έδωσες το πράσινο φως και κατάλαβαν ότι τους εμπιστεύεσαι..!

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι καθόλου έτσι. Όσοι απέχουμε από εγκλήματα σχετικά με την φαυλότητα, την υποτέλεια κλπ δεν τους ψηφίσαμε. Βέβαια, έπαιξαν ρόλο και η τρομοκρατία και πολλά άλλα που επηρέασαν αρκετούς. Το θέμα εδώ είναι άλλο. Τα πράγματα χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα, καμία πρόοδος, καμία αλλαγή, μόνο επιδείνωση της κατάστασης.

Είναι πλέον ξεκάθαρο και ολοκάθαρο. Δηλαδή, ήταν πάντα, ήταν και νωρίτερα, απλώς τώρα το βλέπουν και οι νεοδημοκράτες. Ο στόχος δεν είναι καμία επιμήκυνση και καμία δημοσιονομική προσαρμογή. Ο στόχος είναι η χώρα να ξεπουληθεί κυριολεκτικά, να αναγκάσουν τον Έλληνα να δουλέψει τριπλή βάρδια για τον ίδιο κατώτατο μισθό των 586 ευρώ, να υποχωρήσει η χώρα και στις πιο παράλογες και εξωπραγματικές απαιτήσεις. Το παραδέχονται πια και όσοι δυσκολεύονται, δηλαδή οι αιώνιοι πασοκτζήδες και οι ομοίοι τους.

Κανείς δεν μπορεί πια να πει πως ό,τι γίνεται γίνεται για την τόνωση της επιχειρηματικότητας και της ελληνικής οικονομίας γενικά, για να βγει η χώρα ξανά στις αγορές και τα συναφή. Αποκλείεται. Ακόμη και η Τρόικα, που μας το ούρλιαξε διακόσιες φορές, δεν έκανε τίποτα για την επιχειρηματικότητα. Αντιθέτως, την κατέστρεψε. Και επειδή τα νούμερα είναι καμιά φορά χρήσιμα: από το 2009 ως το 2011 έκλεισαν 486.000 εταιρείες (ελεύθεροι επαγγελματίες, ομόρρυθμες, ετερόρρυθμες). Το πρώτο τετράμηνο του 2012 έκλεισαν 56.664. Πλέον οι μεγάλες εταιρείες αποχωρούν, η 3 Ε για Λονδίνο, η ΦΑΓΕ για Λουξεμβούργο. Έπονται κι άλλοι. Τί τους πρόσφερε η Τρόικα; Κοινωνική αστάθεια, φορολογική επιδρομή.

Το ΔΝΤ πήγε και σε άλλες χώρες. Αυτά που κάνει εδώ, όμως, είναι πρωτοφανή. Το μόνο σχέδιο που έχει για την Ελλάδα είναι να μετατραπεί σε μια χώρα που δεν παράγει εντελώς τίποτα, ώστε να έρθουν μόνο ξένοι να επενδύσουν. Ακούμε για ξένους επενδυτές από το 2009 και δεν έχει φανεί κανένας μετά από δύο μνημόνια. Τί περιμένουν; Κάτι που ξέρει ο πιο αμελής φοιτητής οικονομικών, δηλαδή να ξεφτιλιστούν τα πάντα, να πέσουν οι αντικειμενικές αξίες ακινήτων, να ερημωθούν τα πάντα, ώστε να μπορούν να τα εκμεταλλευτούν σαν να ήταν στην Βουλγαρία. Χωρίς εργατικό δίκαιο, χωρίς απαιτητικό εργατικό δυναμικό.

Και υπάρχει και κάτι άλλο, το βασικότερο, το οποίο βλέπει και τυφλός ψηφοφόρος του Σαμαρά. Η μεσαία και χαμηλή τάξη, οι οποίες σε όλες τις χώρες κρατούν την αγορά όρθια, οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο πλήρες οικονομικό αδιέξοδο. Οι οικονομίες τους φεύγουν όλες σε τέλη, εισφορές και χαράτσια. Το εισόδημα του ενός που ήταν η δαπάνη του άλλου και αντίστροφα, είναι ξεχασμένος κανόνας στην ελληνική οικονομία. Κι ενώ συμπιέζονται μισθοί και συντάξεις, παράλληλα το κόστος ζωής παραμένει εξαιρετικά ακριβό με τα προϊόντα στις υψηλότερες τιμές της Ευρώπης και τα καύσιμα διαρκώς να αυξάνονται.

Αναρωτιέμαι σε ποια χώρα ζουν οι μνημονιακοί και επιμένουν ότι υπάρχει σωτηρία! Λοιπόν, δεν λειτουργεί κανένα μοντέλο διάσωσης. Παρακολουθούμε απλώς την τρίτη φάση της καταστροφής μας. Η εμπειρία το έχει δείξει: θα ψηφιστούν εξοντωτικά μέτρα, θα μας δώσουν τη δόση και μετά θα χρειαστεί κι άλλη, η οποία θα απαιτεί νέα μέτρα και πάλι απ' την αρχή. Το μάθαμε το παιχνίδι της υποτέλειας. 

Δεν μπορώ να καταλάβω, τί περιμένουν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και δεν άρουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση, να γίνουν εκλογές και να δούμε τι θα κάνουμε από κει και πέρα. Ό,τι και να'ναι αυτό που θα ακολουθήσει την πτώση του Σαμαρά, δεν μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό που έπεται εάν συνεχίσει με τα μνημόνια η τωρινή κυβέρνηση.

Κυρίως, δεν καταλαβαίνω τί περιμένουμε όλοι εμείς και καθόμαστε να παρακολουθούμε την καταστροφή μας; Με ποια λογική τους βλέπουμε και υπομένουμε να υποθηκεύουν τις ζωές μας, να διαλύουν τα όνειρα των νέων παιδιών, να οδηγούν μια ολόκληρη κοινωνία στο έλεος της βίας, να κλείνουν επιχειρήσεις καθημερινά, να κλέβουν την ψυχική μας ηρεμία και ισορροπία; 

Frustra sed prudenter