Τα "παιδιά ενός κατώτερου θεού" που στα μάτια των απλών ανθρώπων (και με την βοήθεια των απανταχού απογόνων του Αδόλφου) μεταμορφώνονταν εύκολα στο εξιλαστήριο θύμα για την πολιτική και οικονομική ανικανότητα της κυβερνώσας τάξης και στο μέσο για την πολιτική ανέλιξη ομάδων που αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο από τα πραγματικά προβλήματά του τον κάνει να στρέφεται ενάντια στον ξένο, τον διαφορετικό και όχι σε αυτόν που τελικά του "πίνει το αίμα" και τον εκμεταλλεύεται. Αυτό ισχύει σαν γενικός κανόνας.
Η περίπτωση της Ελλάδας όμως, όπως και σε χιλιάδες άλλες περιπτώσεις, είναι μοναδική και συνάμα κωμικοτραγική. Η ελληνική κοινή γνώμη παρακολουθεί λοιπόν τον τελευταίο καιρό "σοκαρισμένη" την επέλαση του νεοναζιστικού και εθνικιστικού κινήματος της Χρυσής Αυγής, η οποία με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου αυξάνει τα ερείσματά της στην ελληνική κοινωνία και αυξάνει τα κομματικά ποσοστά της.
Ο Έλλην έτσι παρακολουθεί με το στόμα ανοικτό εκλεγμένους αντιπροσώπους του ελληνικού λαού στο Κοινοβούλιο να δίνουν στρατιωτικές προσταγές σε δημοσιογράφους, να αντικαθιστούν το ρόλο της αστυνομίας σπάζοντας και τραμπουκίζοντας αλλοδαπούς μικροπωλητές, να δέρνουν γυναίκες on air, να φιμώνουν και να πολεμούν την τέχνη.
Μα καλά από πού ήρθαν αυτοί; Ποιοί τους στηρίζουν; Ποιοί τους ψηφίζουν; Σε μια χώρα που το οργανωμένο πρόγραμμα ξενιλασίας της κυβέρνησης ονομάζεται "Ξένιος Ζευς", η απάντηση δεν είναι και τόσο δύσκολη. Με τις τακτικές των εθνοσωτήρων των κυβερνήσεων ολικής καταστροφής τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια η Ελλάδα ήρθε αντιμέτωπη με ένα πρωτοφανές για αυτήν φαινόμενο έλευσης μεταναστών συσσωρεύοντας έτσι δυστυχία και θλίψη σε μια χώρα που φυσικά λόγω του ότι τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά δεν μπορούσε να τους απορροφήσει και να τους αξιοποιήσει.
Οι άνθρωποι όμως που καθόλου δεν δίστασαν να ξεπουλήσουν μιαν ολόκληρη χώρα, την χώρα τους, στους δανειστές και τους τραπεζίτες έπαιξαν ένα τελευταίο χαρτί για την παρασιτική τους επιβίωση. Οι προεκλογικές επιχειρήσεις "σκούπα" του Χρυσοχοΐδη, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα στραβά μάτια στην εγκληματική δράση των φασιστοειδών του "αδελφού κόμματος" της ΝΔ (όχι κατ' εμένα μα σύμφωνα με τον εθνικό νομάρχη), μεταξύ άλλων συνέβαλαν στην παθητική νομιμοποίηση της ΧΑ.
Οι μετανάστες, καλοί για να δουλεύουν με μισθούς ξεφτίλας στις οικοδομές ή στα δημόσια έργα, φαίνονται η αιτία όλου του κακού στα μάτια ενός λαού που φλερτάροντας πια με τα όρια της ανέχειας και της εξαθλίωσης αδυνατεί να ασκήσει την κριτική που αρμόζει στο σάπιο πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα που μας ήθελε αμόρφωτους και καιροσκόπους, παρτάκηδες και κοντόφθαλμους.
Η ΧΑ πραγματοποιεί τις πιο σκοτεινές επιθυμίες της συγκυβέρνησης των δυνάμεων του μνημονίου και, για την ώρα ωθεί όσο τίποτα άλλο στον αποπροσανατολισμό των μαζών από το άνευ προηγουμένου ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την καταστρατήγηση του Συντάγματος και των νόμων, τα χαράτσια, τις μειώσεις συντάξεων και μισθών.
Εδώ όμως ανακύπτει το ερώτημα αν η κατάσταση αυτή είναι διαχειρίσιμη, αν οι στρατιωτικά οργανωμένοι κουφιοκέφαλοι "ευπατρίδεις" θα παίξουν απλά το ρόλο που το πολιτικό σύστημα φύλαγε για αυτούς ή ήρθαν για να μείνουν καταφέρνοντας και άλλα χτυπήματα στο σώμα της χιλιοταλαιπωρημένης Δημοκρατίας στη χώρα μας.
Γενικά δηλώνω απαισιόδοξος και με ανησυχεί το ότι οι παπάδες, οι κάγκουρες και οι κάφροι, οι μπάτσοι, αυτοί που ξεσπαθώνουν ακούγοντας Πάολα και Παντελίδη βρήκαν πολιτικό εκφραστή πλέον, όχι από επιλογή τους, αλλά επειδή κανείς τόσα χρόνια σε σχολεία, πανεπιστήμια, στις γειτονιές δεν μας είπε τί είναι τέλος πάντων ο φασισμός, ότι μπορεί και ανάμεσά μας να γεννηθεί.
Αυτούς κατηγορώ, αυτούς που δεν μας μάθανε ότι οι παπούδες μας τους φασίστες τους τσάκιζαν, δεν τους ψήφιζαν, αυτούς που μας φτάσανε στο σημείο αυτό του οικονομικού και κυρίως ηθικού ξεπεσμού της κοινωνίας μας.
PV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου