 |
| Χρειάζεται "σφυρί" για την έξοδο απ' την κρίση |
Θυμίζω ότι οι Γιώργος και Ανδρέας Κουρής του τηλεοπτικού σταθμού ALTER θεωρήθηκαν ηθικοί αυτουργοί για τη μη καταβολή φόρου μισθωτών υπηρεσιών ύψους 1,5 εκατ. ευρώ από το κανάλι και συνεπώς προφυλακίστηκαν από την ανακρίτρια και την εισαγγελία.
Μου είναι παγερά αδιάφορο το τι θα γίνει με την οικογένεια Κουρή. Ούτε τα λόγια του Μπουμπούκου είναι άξια σχολιασμού, αυτό είναι γνωστό. Εξάλλου, αν θυμηθούμε τη σχέση που είχε ο Άδωνις με το ALTER, στο οποίο βρισκόταν τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα για να αραδιάσει τις πύρινες μπαρούφες του, τότε δεν θέλει πολύ να καταλάβει κανείς τι συμφέροντα μπορεί να έχει να θεωρεί "υπερβολική" την προφυλάκιση του Γιώργου Κουρή.
Αλλού πρέπει να σταθούμε. Στην φράση που έχουν εφεύρει τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, οι πολιτικοί μας κι ο εγχώριος διαπλεκόμενος κόσμος εν όλω, προκειμένου να "εντυπώσουν" στις συνειδήσεις των πολιτών ότι στη διαδικασία εξυγίανσης και ξεκαθαρίσματος του τόπου αυτοί (πολιτικοί, ισχυρά δημοσιογραφικά αφεντικά, μεγαλοεκδότες, επιχειρηματίες κλπ) είναι τα θύματα.
Αξίζει να σταθούμε στην χυδαία προσπάθεια που γίνεται να νιώσει ενοχές το κοινωνικό σύνολο που διψάει για δικαιοσύνη στέλνοντας έτσι στη φυλακή οποιονδήποτε σχετίζεται με τη δημόσια ζωή. Αυτή η χειραγώγηση ξεκινά από τον Τύπο, τον Τύπο της διαπλοκής εννοώ, ο οποίος φανερά πια πληρώνει τους αρθρογράφους του για να αθωώνουν στα μάτια της κοινής γνώμης εκείνους που η εισαγγελία και τα δικαστήρια κρίνουν ενόχους. Είναι αστείο αυτό που γίνεται κάθε φορά, όταν ένας μεγαλοεκδότης ή πολιτικός κρίνεται ένοχος ή άξιος προφυλάκισης και άρα περαιτέρω έρευνας, ολόκληρος ο πουλημένος χώρος της ενημέρωσης και της πολιτικής να τον αθωώνει παρουσιάζοντάς τον ως θύμα της κοινωνικής απαίτησης για δικαιοσύνη.
Σε κάθε τέτοια περίπτωση, πάντα, γράφονται σελίδες ολόκληρες σε εφημερίδες και αφιερώνονται άπειρες ώρες στα τηλεοπτικά παράθυρα, ώστε να καλλιεργηθεί η εξής εικόνα: η οργή της κοινωνίας και ο τρόπος που οι πολίτες θέλουν να βγουν από την κρίση τιμωρώντας όλους τους υπαιτίους ασκεί τρομερή πίεση στα δικαιοδοτικά όργανα του κράτους, τα οποία υπό το άγχος της δημόσιας κατακραυγής καταδικάζουν ακόμη και αθώους για να ικανοποιήσουν το κοινό αίσθημα". Αυτό στη συνέχεια παρουσιάζεται στην ακραία μορφή του από τους Πρετεντέρηδες κι έτσι οδηγούμαστε στο εξής ευτράπελο.
Εκεί που η δικαιοσύνη και οι αρμόδιες δικαστικές και εισαγγελικές αρχές έχουν ξεκινήσει τη διώξη κάποιου ισχυρού προσώπου της ελληνικής διαπλοκής, ξαφνικά η τρομερή προπαγάνδα των media αδρανοποιεί την κοινή γνώμη δημιουργώντας την εντύπωση ότι φυλακίζει (δήθεν) αθώους. Το κοινό σωπαίνει και η Δικαιοσύνη πιέζεται να κλείσει τα μάτια της, να σταματήσει να ασκεί τα καθήκοντά της τυφλά. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν άλλοι τρόποι για να ξεχαστεί μια υπόθεση, οι οποίοι μπορεί να είναι πιο περίπλοκοι και πιο επικίνδυνοι.
Κατα συνέπεια, άνθρωποι σαν τον Κουρή που προφυλακίζονται με αρκετά ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος τους, έπειτα από λίγες εβδομάδες έχουν επιστρέψει στο πόστο της διαπλοκής. Τα πράγματα εξελίσσονται πάντα νομοτελειακά.
Πολιτικοί που έχουν συμβληθεί με το εκάστοτε προφυλακισμένο όργανο της εγχώριας διαφθοράς σπεύδουν με δηλώσεις τους σε ραδιόφωνα (σαν αυτή του Μπουμπούκου), τηλεοράσεις κλπ να ενοχοποιήσουν την κοινή γνώμη που "θέλει το αίμα" κάθε υπευθύνου ανεξαιρέτως. Στη συνέχεια, δημοσιογράφοι αναλαμβάνουν να γεμίσουν το διαδίκτυο και τις εφημερίδες με άρθρα που μιλούν συνήθως για "τυφλή δικαιοσύνη (με την αρνητική έννοια), δικαιοσύνη που εκδικείται", τέτοια συναφή. Και τέλος, έγκριτοι ποινικολόγοι και καθηγητές των νομικών επιστημών "πληρώνονται" να γράψουν για "ανάγκη αναθεώρησης του σωφρονιστικού συστήματος, αξιολόγηση των δικαστικών λειτουργών, ανάγκη κάθαρσης της δικαιοσύνης". Το πράγμα έχει δουλέψει καλά. Αν οι αρμόδιοι εισαγγελείς δεν συμμορφώνονται, μπορεί να διαβάσουμε για καμία αυτοκτονία αθώου στις φυλακές και τέτοια.
Έτσι η φυσικώς επιγενόμενη ελευθέρωση του κάθε Κουρή έρχεται στη δημοσιότητα ως "διόρθωση ενός λάθους" που διέπραξαν οι δικαστικές αρχές. Αυτό δεν γίνεται, όταν το σύστημα της διαπλοκής έχει αποφασίσει ότι κάποιοι πρέπει να γίνουν εξιλαστήρια θύματα, αποδιοπομπαίοι τράγοι, να πέσουν στην αρένα δηλαδή, για να τους κατασπαράξει το διψασμένο για εκδίκηση κοινωνικό σώμα. Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε άπειρες με πιο πρόσφατες του Τσοχατζόπουλου, του Παπακωνσταντίνου κλπ, για τους οποίους το σύστημα αποφάσισε να τους δώσει για την ικανοποίηση του λαού, αφού δεν μπορεί να πάρει τίποτα άλλο από αυτούς τώρα, είναι κάτι σαν καμμένα χαρτιά, σαν τα φύλλα της τράπουλας που όμως έχει κρυφοκοιτάξει ο αντίπαλός σου.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και πολύ χειρότερα. Όπως και να'χει όμως, ας πάμε και λίγο πιο πέρα. Η Δικαιοσύνη μας έχει πάρα πολλά προβλήματα, κυρίως είναι βαριά "καθυστερημένη", καθώς πάντα θα σου έχει βγει η ψυχή πρώτα και μετά θα μάθεις τί αποφάσισε το δικαστήριο. Εγγενή προβλήματα αυτά, συν το προσωπικό που σε πολλά δικαιολογεί την ένταξη των δικαστικών λειτουργών στους "δημοσίους υπαλλήλους".
Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι την Δικαιοσύνη στην χώρα μας μπορεί να υπηρετεί ένα ποσοστό ανθρώπων, οι οποίοι μεταχειρίζονται την έννοιά της και το περιεχόμενό της (νόμους) για να την προσωπική τους ανέλιξη σε θέσεις εξουσίας. Κοινωνία και κράτος με καθαρή και πραγματική Δικαιοσύνη δεν θα μπορούσε ποτέ να περνάει όσα περνάει η χώρα μας τώρα. Μόνο όταν υπάρχει ατιμωρησία, γενική ατιμωρησία μάλιστα, μπορεί ένα κράτος να βρεθεί σε τόσο δεινή θέση όσο το ελληνικό. Όταν ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να αλλάξουν με μία λέξη ολόκληρους νόμους για να μην τιμωρηθείς, τότε όχι μόνο θα παρανομήσεις, αλλά θα γίνεις επαγγελματίας παραβάτης του νόμου και καταπατητής της Δικαιοσύνης. Μπροστά σε όλα αυτά, όποιος μιλήσει για ηθική και αρχές είναι ανόητος.
Ναι, δεν είναι απλώς δικαιολογημένη η επιθυμία του κόσμου να δει στην φυλακή τους ενόχους για την κατάντια της χώρας μας. Είναι ο αναγκαίος όρος για την πολυπόθητη κάθαρση. Κάθαρση που δεν σχετίζεται με αυτήν που προωθεί η τρικομματική κυβέρνηση και το μιντιακό παρακράτος, δηλαδή ένα θύμα κάθε τόσο κι όλος ο στρατός της εγχώριας πολιτικής και οικονομικής μαφίας ελεύθερος! Αυτό δεν είναι κάθαρση. Αυτό είναι ο ανασχηματισμός που ετοιμάζει ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος...
Το προφανές ερώτημα ενός νεοφιλελέ-αναμενόμενου διεφθαρμένου εδώ είναι: "και τί θα καταλάβεις εάν μπουν φυλακή οι ένοχοι; θα δώσει λεφτά στον κόσμο αυτό;". Αν και είναι σιχαμερό να απαντάς στα σοβαρά σε υποψήφιο οικονομικό αλήτη, έχω να πω τα ακόλουθα. Το να μπουν στην φυλακή οι ένοχοι για τα μεγάλα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα των τελευταίων τριάντα ετών από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, καθώς και όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες-φοροληστές, δεν είναι τίποτα άλλο από το πρώτο βήμα και το βασικότερο πράγμα που χρειάζεται μία κοινωνία, δικαιοσύνη.
Αυτό δεν μπορούν να το αντιληφθούν μόνο οι δικομματικά καρκινοπαθείς, οι αυστηρώς απαίδευτοι και όσοι γαλουχήθηκαν με το χρήμα ως βασική αρχή στη ζωή τους. Οι χειρότεροι είναι οι τελευταίοι, γιατί όταν ακούσουν κάτι τέτοιο τους ανεβαίνει πυρετός στην ιδέα ότι μπορεί να μην κρατάνε χαρτοφύλακα, να μην φοράνε bluetooth, να μην έχουν λογαριασμούς στην Ελβετία, να μην χρειάζεται να κάνουν υπολογισμούς για να απολύσουν εργαζομένους, κλπ. Και το ακόμη χειρότερο, θεωρούν την ύπαρξή τους αναγκαία, τι αστείοι!
Για όσους γνωρίζουν σε λίγο βάθος τι θα πει ελληνικό κράτος, το να μπει κόσμος στη φυλακή, η δίψα για τιμώρηση παντός υπευθύνου, θα έπρεπε να είναι όχι μόνο επιθυμία τους αλλά και γενικός σκοπός της ζωής τους. Ειδικά, για όσους ετοιμάζονται να ασχοληθούν τώρα με τον χώρο της Δικαιοσύνης.
Η κάθαρση πρέπει να είναι αφετηρία και τέρμα στη σταδιοδρομία τους σ' αυτόν τον χώρο. Οποιοσδήποτε άλλος σκοπός, στα μάτια μου είναι φανερά αμφισβητήσιμος. Αλλά και για όσους ήδη βρίσκονται στον χώρο της Δικαιοσύνης, τώρα είναι η ώρα να δείξουν ότι δεν είναι τα υπολείμματα μιας διεφθαρμένης γενιάς, αποτυχημένης ολοκληρωτικά. Η έξοδος από την οικονομική κρίση περνά μέσα από την αποκατάσταση της δικαιοσύνης, αυτό είναι βέβαιο.
Κακόφημος
Διαβάστε επίσης: Η συνέπεια του Κουρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου