Το δημοσίευμα των Financial Times για την περιβόητη σύνοδο των G20 στις Κάννες τον Οκτώβριο του 2011 επιβεβαιώνει τις γνωστές δηλώσεις που με ωμότητα είχε κάνει προ καιρού ο Σαρκοζί, καθώς και την αίσθηση των Ελλήνων πολιτών ότι υπήρξε παρασκήνιο αδίστακτης παρέμβασης στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις, με την επιθετική πρωτοβουλία του ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου και τη σύμπραξη του Βενιζέλου και του Σαμαρά. Ο τότε πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου δέχτηκε να παραιτηθεί, αφού απέσπασε ως αντάλλαγμα ψήφο εμπιστοσύνης που είχε ημερομηνία λήξεως ολίγων ημερών...

Στις Κάννες παίχτηκε η συγκρότηση της νέας μνημονιακής πλειοψηφίας, με πολιτικό σκαλοπάτι την κυβέρνηση Παπαδήμου. Στην ουσία ο μέχρι τότε υποδυόμενος τον αντιμνημονιακό Αντ. Σαμαράς προσχώρησε στην κουμπαριά Μπαρόζο, δηλαδή Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου ήλθαν εις γάμου κοινωνίαν. Το ΠΑΣΟΚ έκτοτε έγινε δορυφόρος, ακολουθώντας την τροχιά διάττοντος αστέρος.

Η κυβέρνηση - σκαλοπάτι Παπαδήμου κατοχύρωσε τα συμφέροντα των πιστωτών με το περιβόητο PSI και επέβαλε την αξίωση της τρόικας να υπογράψουν όλοι οι τότε βασικοί πολιτικοί πρωταγωνιστές την άτεγκτη εφαρμογή του Μνημονίου. Ήταν η εποχή που η τρόικα απαιτούσε την υπογραφή ακόμη και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κορυφωνόταν ο εκβιασμός για την περιβόητη Grexit, την υποτιθέμενη έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Με τέτοια πολιτικά υλικά, με την καταπάτηση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατικής νομιμότητας, η χώρα μετατράπηκε σε αποικία χρέους. Και επιχειρήθηκε η δημιουργία της ψευδώνυμης "Νέας Ελλάδας". Δηλαδή στήθηκαν αναχώματα ώστε να σπάσει το κύμα δημοκρατικής ανατροπής που ερχόταν σε λίγο καιρό και να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την ανοιχτή συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Σήμερα δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η σύμπραξη της ΔΗΜ.ΑΡ. ήταν αναγκαία για να δοθεί πολιτική - ηθική νομιμοποίηση στον εκβιασμό που είχε στηθεί στις Κάννες.

Η συνέχεια είναι γνωστή: Η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου με την επικυριαρχία της Μέρκελ και με παράνυμφο τον Μπαρόζο. Οι αποκαλύψεις επιβεβαιώνουν την ανάγκη να μην καθυστερήσει άλλο η αποφασιστική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, ώστε να ηττηθούν ο παλαιοκομματισμός και οι δυνάμεις της υποτέλειας και να αναγεννηθεί η δημοκρατική Ελλάδα, με αναπτυξιακή προοπτική και κοινωνική αλληλεγγύη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι χθες ο Σαμαράς σιώπησε και ο Βενιζέλος, μέσα στην αδολεσχία του, επιβεβαίωσε ότι το παρασκήνιο εκείνων των ημερών υπήρξε η μήτρα της συνωμοσίας, της οποίας τα επίχειρα ζει ακόμη ο ελληνικός λαός.

avgi.gr